Geloven is voor Marlot de Groot-Grethe (25) een zoektocht geweest vol bochten. Terugkijkend is ze door best veel dingen heen gegaan. Toch is ze blij met waar ze nu staat.
 

‘’Je doel is dat je God vertrouwt, je Hem kent, een relatie met Hem hebt.’’

Relatie
‘’Ik was 15 toen ik een relatie kreeg met Carsten. Ik heb hem leren kennen in de dorpsdisco van Zijderveld. Carsten had een vriendengroep met mensen uit die omgeving en door onze relatie kwam ik daarin terecht. Doordat een aantal jongens 18 waren konden we meer met de auto op stap. We gingen meer ondernemen. Iemand stelde voor om op zondagochtend naar de kerk te gaan. Zo ben ik via de vriendengroep eigenlijk weer tot geloof gekomen. We zijn toen langere tijd naar een gemeente in Soest gegaan. Dat sprak ons erg aan en het was heel gezellig. Met die vriendengroep zijn we ook een paar keer naar Opwekking geweest. Superweekenden! Daar heb ik bijzondere momenten gehad, in gesprekken en diensten. Daardoor kregen we een hechte band als groep. Uiteindelijk zijn we geen lid geworden in Soest. We waren 18, 19 jaar en nog niet gesetteld, dus het is lastig om je dan ergens te binden, vooral zo ver van huis. ‘’

Ups en downs
‘’We hadden die jaren geen vaste plek terwijl we daar wel behoefte aan hadden. We zijn ook tijden niet naar de kerk geweest. Mijn geloof ging vaak op en neer. Ik geloofde altijd wel, ik wist altijd dat Hij er was maar ik heb wel heel sterk ‘up en down’ momenten gehad. Dan vond ik het allemaal wel prima, liet het er een beetje bij zitten, dacht dat ik ook wel zonder kon. Ik werd dan niet echt geprikkeld en dan verzwakte mijn geloof gewoon. Ik leidde mijn leven en het ging ook niet altijd over rozen, maar als ik dacht dat ik Hem nodig had dan bad ik weer. Ik was niet gewend om uit de Bijbel te lezen en bidden was ook een soort raadsel. Het was dan naar de kerk gaan en dan beleefde ik iets maar als ik niet naar de kerk ging dan beleefde ik het ook niet echt. Maar toch, als ik weer een poosje minder bezig was geweest met “geloven” en er niets mee deed, kwamen er daarna toch weer vragen en kreeg ik de behoefte er iets mee te doen. Een soort verlangen.”

Loslaten
‘’Die ups en downs in de beleving van mijn geloofsleven heb ik zeker nog wel, en die vragen ook. Ik ben heel nieuwsgierig en dat betekent dus ook dat er voor mij nog veel vraagtekens zijn. Maar ja, de vraag is dan ook weer: wat zoek je dan precies? Waar denk je dan dat het antwoord ligt? Dat antwoord is er misschien niet.
Voorheen wilde ik alles zelf in de hand hebben. In de afgelopen tijd heb ik me gerealiseerd: “Ik moet het loslaten.” En als je het dan loslaat dan gebeurt het ineens. Uit handen geven in Zijn hand. Dat heb ik het afgelopen jaar ervaren. Het heeft rust gegeven en ik ben blij dat het zo is!’’

[blockleft]Marlot en haar leven in Ameide
Getrouwd met Carsten en inmiddels in verwachting van hun eerste kindje. Marlot is geen stadsmens en vindt de rust fijn. De dorpse gezelligheid spreekt haar aan. Tot op zekere hoogte is de sociale controle soms wel prettig. Ze vindt het fijn om dicht bij haar familie te wonen. Ze is blij en tevreden met wat ze hier heeft.[/blockleft]