Arie Molenaar

“God geeft me houvast”

Je kunt wel geloven dat God bestaat, maar Arie (66) besefte dat het daar niet bij blijft. Een relatie komt namelijk van twee kanten. “Je mag er wel iets voor doen.” Een korte ontmoeting met dominee Kalkman zorgde ervoor dat Arie en zijn vrouw Ans actiever met het geloof aan de slag gingen.
 

“Die ene liefdevolle blik raakte ons diep”

 

“Christelijk opgevoed werd ik niet. Toch was ik als kind al nieuwsgierig naar het geloof in God. Ik zat op de openbare school, maar op zondag ging ik af en toe langs bij de zondagschool. Daar zongen we dan liedjes. Ook bezocht ik af en toe de kerk met mijn moeder.”

Niet zo actief
“Jaren later geloofden mijn vrouw Ans en ik wel, maar waren we er niet zoveel mee bezig. Toen we kinderen wilden laten dopen, kwamen we daardoor wel voor een vraag te staan: gaan we nu echt met het geloof aan de slag? Dat werd ons voornemen, maar dit hield niet lang stand. We gingen er eigenlijk te makkelijk mee om. Tot op een bewuste zondagmiddag.”

Een korte ontmoeting
“We lagen op een zonnige zondagmiddag lekker aan ’t veldje bij de Lek. Tegen kerktijd fietsten we weer naar huis. Onderweg kwamen we dominee Kalkman tegen, en moesten we voor hem uitwijken. We groetten elkaar. De blik die hij in zijn ogen had raakte ons diep. Daarin lazen we iets als: “wat jammer dat je niet in de kerk komt”. Dat was niet verwijtend, maar er was zowel teleurstelling als liefde te zien. Op dat moment schaamden we ons heel erg. We dachten: als we dominee Kalkman op deze manier eigenlijk niet onder ogen durven te komen, hoe zal Jezus dan naar ons kijken? Vanaf dat moment hebben we ons leven meer op God gericht. We wilden aan de slag met het geloof en raakten meer betrokken bij de kerk.

Soms denk ik weleens: als dominee Kalkman ons toen niet vriendelijk gegroet had, of verwijtend was geweest, hadden we misschien wel definitief afscheid genomen van het geloof. Het was echt een kruispunt.”

Houvast
“Het geloof is voor mij echt een houvast. Het is een troost. Ik zou er ook echt niet meer van kunnen loskomen. Mijn vrouw Ans heb ik moeten loslaten, maar als ik God niet had zou ik misschien al lang een keer van de Viaanse brug zijn afgesprongen. Het geloof in God is voor mij niet een gevoel, maar een echt zeker weten.

Zo’n houvast is niet iets wat aan komt waaien. Het moet wel van twee kanten komen. God staat al lang klaar. Hij wacht op je, om je alles te geven. Maar dan moet je daar wel voor open staan. Hoewel je Gods liefde niet kunt verdienen, is het niet iets waarin je nonchalant kunt zijn. Geloven is iets actiefs. Het is ook belangrijk om trouw te zijn. Dat valt niet altijd mee, ook niet binnen de kerk: ook daar gaat het met vallen en opstaan.”

[blockleft]Arie, zijn leven en Ameide
De sociale contacten die er zijn, vindt Arie het leukst aan Ameide. Hij houdt van wandelen, tuinieren en het doen van vrijwilligerswerk. Met mensen omgaan doet hij  graag. Nu brengt hij veel bezoeken namens de kerk, maar ook toen hij nog werkte bij De Munt in Utrecht gaf hij rondleidingen en had hij daarvoor veel contact met mensen. [/blockleft]